neglected.

hindi ko naman sinasadya na gawin yun sayo. ni hindi ko nga masyado namalayan na ganon na pala ang lagay. hindi na ako studiante o di kaya isang tinatawag na "bum" para makatambay lang kasama mo palagi. nakahanap na ako ng trabaho... at yung trabaho na yun kinakain ang oras ko... ang oras na sana naibigay ko sayo. at kung hindi man trabaho... kailangan ko pa hintayin si ma at pa para maka-uwi... kasi totoo... tamad ako mag-commute. isipin mo naman. ang dami dami kong bag na bitbit araw araw... hindi ko kayang kargahin sa FX-MRT-Jeep yun... mabigat na... nakaka-takot pang manakawan. maarte na kung maarte, pero ganon talaga ako. pero wag ka mag-alala... ngayon nalaman ko na ang kondisyon mo at mga nararamdaman mo tungo sa akin... gagawa talaga ako ng paraan para makasama ka. mabigyan ka ng tinatawag na "quality time". alam ko naman na ang dami ko nang utang sayo... hindi ko na nagagawa yung mga ginagawa ko kasama mo noon. na tumambay lang at tumanga sa harap ng TV... habang hinahawak hawakan ang buhok mo... kinikiliti-kiliti ka sa tiyan... at ang tabihan ka pag matutulog ka na. wag ka mag-alala... aayusin natin toh... siguro kinailangan lang na gisingin ako sa ganitong klaseng katotohanan... na nakakaramdam ka pala ng ganong klasing mga emosyon... kasi eh! sana sinabi mo nalang... para naayos natin ito ng maaga... para hindi na tayo umabot sa ganito... wag ka na kasi ma-depress... mahal naman kita eh... sobra! hindi ko talaga sinasadya...
pramis... mahal kita... kung pwede ko lang ibalik ang dati chewy...


(my mom called me... she brought chewy to the vet because he's been having some skin problems... the vet said that he's depressed... and that the owner a.k.a me, probably had been neglecting him. i feel really really bad. anak ko yun eh...)